واقعا خاک یا جان؟

سال‌هاست که این سوال رو از خودم می‌کنم به هر کی می‌گفتم جان... می‌گفت پس انقلابی نیستی... می‌گفتم خاک... عذاب وجدان می‌گرفتم.
داشتم به دست آورد‌های با شکوه انقلاب 57،افتخارانقلابی علیه دیکتاتوری فردی به سوی دموکراسی دینی فکرمی‌کردم...(چقدر دوست داشتم من هم چشم‌هام رو می‌بستم و بدون تفکر مثل بعضی از دوستان روشنفکر عزیز تر از جان به این دستاورد افتخار می‌کردم)
که اگر این انقلاب شکل

نمی‌گرفت چه انسان‌هایی که الان زنده بودند، سرسفره چه خانه‌هایی که نور پدر خاموش نمی‌شد... اعدام‌های دهه 60- جنگ ایران وعراق (که بدون شک اگر انقلابی نبود جنگی هم در کار نبود) قتل‌های دهه هفتاد، شهدای کودتای انتخاباتی دهه هشتاد، ترورهای دهه 60 و 70 ...
4 دهه سرکوب شهروندان و تقسیم کردم آن‌ها به شهروندان درجه یک و دو در تمامی دولت‌ها...
واقعا نمی‌دونم چطور میشه که در این عصریخ‌بندان هم‌چنان می‌شه ازمواضع انقلاب دفاع کرد...
شاید الان دیگه بتونم به جرات بگم، در این نظام مستبد و بی رحم و در هر نظام مستبد و بی‌رحم کیلومترها خاک وطنم فدای جان هموطنم.

کوچ بنفشه‌ها

روز یکشنبه دوازدهم شهریور 1391؛ گورستان تیه در حومه جنوبی پاریس شاهد گردهمایی گروهی از دوستداران فرهاد مهراد خواننده ایرانی بود که در کنار پوران گلفام همسر وی؛ دهمین سالگرد درگذشتش را گرامی داشتند. فرهاد به عنوان یکی از سیاسی‌‌ترین خوانندگان ایران در سال 1322 در تهران متولد شد و نهم شهریور 1381 در پاریس درگذشت.



                              دهمین سالگرد درگذشت فرهاد مهراد در پاریس

http://www.youtube.com/watch?v=9nF-6IfXQWg